ประพฤติ
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาสันสกฤต प्रवृत्ति (ปฺรวฺฤตฺติ); เทียบภาษาบาลี ปวุตฺติ
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ปฺระ-พฺรึด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bprà-prʉ́t |
| ราชบัณฑิตยสภา | pra-phruet | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pra˨˩.pʰrɯt̚˦˥/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ประพฤทธิ์ | |
คำนาม
[แก้ไข]ประพฤติ
คำกริยา
[แก้ไข]ประพฤติ (คำอาการนาม การประพฤติ หรือ ความประพฤติ)