ระเบียบ

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาเขมร របៀប (รเบียบ, “ระเบียบ”) แผลงมาจาก រៀប (เรียบ, “เรียบ”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ระ-เบียบ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	rá-bìiap
	ราชบัณฑิตยสภา	ra-biap
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ra˦˥.bia̯p̚˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

ระเบียบ

1. แบบแผนที่วางไว้เป็นแนวปฏิบัติหรือดำเนินการ

   ระเบียบวินัย

   ระเบียบข้อบังคับ

   ต้องปฏิบัติตามระเบียบ

คำกริยาวิเศษณ์

ระเบียบ

1. ถูกลำดับ, ถูกที่เป็นแถวเป็นแนว

   นักเรียนเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบ

2. มีลักษณะเรียบร้อย

   เขาทำงานอย่างมีระเบียบ