กินล้างกินผลาญ

ภาษาไทย

รากศัพท์

กิน +‎ ล้าง +‎ กิน +‎ ผลาญ

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กิน-ล้าง-กิน-ผฺลาน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gin-láang-gin-plǎan
	ราชบัณฑิตยสภา	kin-lang-kin-phlan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kin˧.laːŋ˦˥.kin˧.pʰlaːn˩˩˦/(สัมผัส)

คำกริยา

กินล้างกินผลาญ (คำอาการนาม การกินล้างกินผลาญ)

1. (อกรรม) กินครึ่งทิ้งครึ่ง, กินทิ้งกินขว้าง, กินอย่างสุรุ่ยสุร่าย