กินเล็กกินน้อย

ภาษาไทย

รากศัพท์

กิน +‎ เล็ก +‎ กิน +‎ น้อย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กิน-เล็ก-กิน-น้อย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gin-lék-gin-nɔ́ɔi
	ราชบัณฑิตยสภา	kin-lek-kin-noi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kin˧.lek̚˦˥.kin˧.nɔːj˦˥/(สัมผัส)

คำกริยา

กินเล็กกินน้อย (คำอาการนาม การกินเล็กกินน้อย)

1. (สำนวน) เบียดบังแม้แต่เงินหรือของเล็ก ๆ น้อย ๆ

   ถ้าเจ้าหน้าที่ในโครงการไม่กินเล็กกินน้อย โครงการนี้คงจะก้าวหน้าไปไกลแล้ว

อ้างอิง

• ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 13.