ขยุม

ดูเพิ่ม: ขยม, ขยิ่ม, ขยุ้ม, และ ขย่ม

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ខ្ញុំ (ขฺญุํ)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ขะ–หฺยุม
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kà–yǔm
	ราชบัณฑิตยสภา	kha–yum
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰa˨˩.jum˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม

ขยุม

1. (โบราณ) ขยม, ข้า, บ่าว

คำสรรพนาม

ขยุม

1. (โบราณ) ขยม, ฉัน, เป็นสรรพนามบุรุษที่ 1

คำกริยาวิเศษณ์

ขยุม

1. ขะยุก, ทำถี่ ๆ

   เห็นลับแลแล้วก็พายขยุมใหญ่

   — ส. ท่านพุฒาจารย์-โต