ขาก๊วย
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมโดยกึ่งเรียนรู้จากแต้จิ๋ว 褲橛 (kou3 guêh8) (กางเกงขาสั้น)[1]
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ขา-ก๊วย | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kǎa-gúai |
| ราชบัณฑิตยสภา | kha-kuai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰaː˩˩˦.kua̯j˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ขาก๊วย