ขีณตฺต

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาบาลี[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ขีณ +‎ ตฺต (แทนศัพท์นามนาม ภาว); ขี +‎ +‎ ตฺต; ขีณตฺต เป็นภาวตัทธิต

คำนาม[แก้ไข]

ขีณตฺต ก.

  1. ความสิ้นไป, ความหมดไป

การผันรูป[แก้ไข]

ดูเพิ่ม[แก้ไข]