ชอบกล

ภาษาไทย[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์		ชอบ-กน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	chɔ̂ɔp-gon
	ราชบัณฑิตยสภา	chop-kon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/t͡ɕʰɔːp̚˥˩.kon˧/^{(สัมผัส)}

ชอบกล (คำอาการนาม ความชอบกล)

ต้อง ด้วย ชั้นเชิง, เข้าที, น่า คิด
อนึ่งซึ่งจะตั้งค่ายอยู่นี้ก็ไม่ชอบกล หาเป็นที่ชัยภูมิไม่ จำจะยกถอยไปตั้งอยู่ ณ เมืองตะเกิงจึงจะทำถนัด
แปลก ผิด ปรกติ
คนข้างหลังลาดเลาเป็นเจ้าชู้ ตาหูชอบกลเจ้ามณฑา

หน้าตาชอบกล

ท่าทางชอบกล