ชุ่ย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ชย และ ชัย

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

เทียบภาษาจีนยุคกลาง (MC srwijH, “รีบเร่ง, ไม่รอบคอบ”)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ชุ่ย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงchûi
ราชบัณฑิตยสภาchui
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕʰuj˥˩/(สัมผัส)

คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]

ชุ่ย (คำอาการนาม ความชุ่ย)

  1. หวัด
    เขียนชุ่ย ๆ
  2. มักง่าย, ไม่ได้เรื่องได้ราว
    คำพ้องความ: ลวก ๆ
    ทำชุ่ย ๆ
    พูดชุ่ย ๆ

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

ชุ่ย (คำอาการนาม ความชุ่ย)

  1. มักง่าย, ไม่ได้เรื่องได้ราว
    คนชุ่ย

คำกริยา[แก้ไข]

ชุ่ย

  1. (โบราณ, ร้อยกรอง) เสือกสิ่งใดสิ่งหนึ่งไป, เสือกสิ่งใดสิ่งหนึ่งให้
    อ้ายพลายแก้วมิ่งเมืองไม่เงื่องงุย เอางาชุ่ยสอยดาวเข้าราวนม
    (ขุนช้างขุนแผน)