ซ้อ
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ซ้อ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sɔ́ɔ |
| ราชบัณฑิตยสภา | so | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sɔː˦˥/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
ซ้อ
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
Gmelina arborea
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 嫂 (so2, “พี่สะใภ้”)[1]; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร សោ (โส), ภาษาลาว ຊໍ້ (ซํ้)
คำนาม[แก้ไข]
ซ้อ
การใช้[แก้ไข]
ปกติใช้โดยชาวไทยเชื้อสายจีน
อ้างอิง[แก้ไข]
- ↑ Joanna Rose McFarland (2021), chapter Chapter 3: Language Contact and Lexical Changes in Khmer and Teochew in Cambodia and Beyond, in Chia, Caroline; Hoogervorst, Tom, editors, Sinophone Southeast Asia: Sinitic Voices across the Southern Seas (Chinese Overseas: History, Literature, and Society; 20 [Open Access])[1], Brill, →ISBN, page 102