ซ้อ
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ซ้อ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sɔ́ɔ |
| ราชบัณฑิตยสภา | so | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sɔː˦˥/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]
คำนาม
[แก้ไข]ซ้อ
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]Gmelina arborea
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]ยืมมาจากแต้จิ๋ว 嫂 (so2, “พี่สะใภ้”)[1]; ร่วมเชื้อสายกับเขมร សោ (โส), ลาว ຊໍ້ (ซํ้)
คำนาม
[แก้ไข]ซ้อ
การใช้
[แก้ไข]ปกติใช้โดยชาวไทยเชื้อสายจีน
อ้างอิง
[แก้ไข]- ↑ Joanna Rose McFarland (2021), chapter Chapter 3: Language Contact and Lexical Changes in Khmer and Teochew in Cambodia and Beyond, in Chia, Caroline; Hoogervorst, Tom, editors, Sinophone Southeast Asia: Sinitic Voices across the Southern Seas (Chinese Overseas: History, Literature, and Society; 20 [Open Access])[1], Brill, →ISBN, page 102
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɔː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- รายการที่มีกล่องคำแปล
- หน้าที่มีคำแปลภาษากันนาดา
- หน้าที่มีคำแปลภาษาจีนกลาง
- หน้าที่มีคำแปลภาษาพม่า
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาพม่า/t
- หน้าที่มีคำแปลภาษามราฐี
- หน้าที่มีคำแปลภาษามลยาฬัม
- หน้าที่มีคำแปลภาษาอินโดนีเซีย
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาอินโดนีเซีย/t
- หน้าที่มีคำแปลภาษาเตลูกู
- หน้าที่มีคำแปลภาษาเนปาล
- หน้าที่มีคำแปลภาษาเบงกอล
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาแต้จิ๋ว