ตุ้งก่า

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ไม่ทราบรากศัพท์; เทียบภาษาอาหรับ حُقَّة(ฮุกกะ, หม้อ, เหยือกเล็ก ๆ)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ตุ้ง-ก่า
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงdtûng-gàa
ราชบัณฑิตยสภาtung-ka
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/tuŋ˥˩.kaː˨˩/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

ตุ้งก่า

  1. หม้อสูบกัญชาของโบราณ เลียนแบบหม้อสูบยาของชาวอาหรับ
    แล้วเชิญหม้อตุ้งก่าออกมาตั้ง นางนั่งเป่าชุดจุดถวาย ทรงศักดิ์ชักพลางทางยิ้มพราย โฉมฉายควั่นอ้อยคอยแก้คอ
    (ระเด่นลันได)
    สองแขกขยับจับตุ้งก่า จ้าหลิ่มยัดกัญชาไฟจุดเข้า
    (ขุนช้างขุนแผน ตอน พลายชุมพลจับเสน่ห์)

ดูเพิ่ม[แก้ไข]