ตุ้งก่า
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ไม่ทราบรากศัพท์; เทียบอาหรับ حُقَّة (ฮุกกะ, “หม้อ, เหยือกเล็ก ๆ”)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ตุ้ง-ก่า | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtûng-gàa |
| ราชบัณฑิตยสภา | tung-ka | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tuŋ˥˩.kaː˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ตุ้งก่า
- หม้อสูบกัญชาของโบราณ เลียนแบบหม้อสูบยาของชาวอาหรับ
- แล้วเชิญหม้อตุ้งก่าออกมาตั้ง นางนั่งเป่าชุดจุดถวาย ทรงศักดิ์ชักพลางทางยิ้มพราย โฉมฉายควั่นอ้อยคอยแก้คอ(ระเด่นลันได)
- สองแขกขยับจับตุ้งก่า จ้าหลิ่มยัดกัญชาไฟจุดเข้า(ขุนช้างขุนแผน ตอน พลายชุมพลจับเสน่ห์)