ข้ามไปเนื้อหา

ถุน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ถัน, ถิน, และ ถิ่น

ภาษาไทย

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ถุน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงtǔn
ราชบัณฑิตยสภาthun
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/tʰun˩˩˦/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงถุล

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาไหหลำ (กลืน)[1]

คำกริยา

[แก้ไข]

ถุน (คำอาการนาม การถุน)

  1. (ภาษาปาก) กินหรือเสพพอแก้ขัด
    ถุนขี้ยา

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

เทียบภาษาไทใหญ่ ထုၼ် (ถุน) (ในคำ ထုၼ်ႁိူၼ်း (ถุนเหิ๊น)), ภาษาพ่าเก ထိုꩫ် (ถึน์) (ในคำ တၞ်ထိုꩫ် (ใตถึน์))

คำนาม

[แก้ไข]

ถุน

  1. (โบราณ) พื้น ในคำว่า ใต้ถุน

อ้างอิง

[แก้ไข]