บู๊
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาฮกเกี้ยน 武／武 (bú บู้, “การต่อสู้, การรบ”)[1]
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | บู๊ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | búu |
| ราชบัณฑิตยสภา | bu | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /buː˦˥/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]บู๊ (คำอาการนาม การบู๊)
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]บู๊