ปักกิ่ง

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษากวางตุ้ง 北京 (bak1 ging1)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ปัก-กิ่ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpàk-gìng
	ราชบัณฑิตยสภา	pak-king
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pak̚˨˩.kiŋ˨˩/(ส)

คำวิสามานยนาม

ปักกิ่ง

1. เมืองหลวงของประเทศจีน

คำพ้องความ

• เป่ยจิง
• เป่ย์จิง

คำแปลภาษาอื่น

เมืองหลวงของประเทศจีน

• เขมร: ប៉េកាំង (เบ̎กำง), ប៉ីជិង (บ͈ีชิง)
• จีน:

  กวางตุ้ง: 北京 (bak¹ ging¹)

  แคะ: 北京 (Pet-kîn)

  จีนกลาง: 北京 (zh) (Běijīng)

  หมิ่นใต้: 北京 (zh-min-nan) (Pak-kiaⁿ)

  อู๋: 北京 (poq33 jin44)

• ญี่ปุ่น: 北京 (ja) (ペキン, Pekin)

• ไทลื้อ: ᦵᦗᦲᧉᦋᦲᧃᧈ (เพี้ชี่น)
• พม่า: ပေကျင်းမြို့ (เปกฺยง์:มฺโร̥), ပီကင်း (ปีกง์:)
• ลาว: ປັກກິງ (ปักกิง)
• อังกฤษ: Beijing, Peking
• อาหรับ: بِكِين‎ ช. (บิกีน), بِكِين‎ ช. (บิกีน), بِكِين‎ ช. (บิกีน), بَيْجِين‎ ช. (บัยญีน), بِيجِين‎ ช. (บีญีน), بِيجِينْغ‎ ช. (บีญีนฆ), بَيْجِينْغ‎ ช. (บัยญีนฆ), بِيجِينْغ‎ ช. (บีญีนฆ), بِيكِين‎ ช. (บีกีน), بِيكِين‎ ช. (บีกีน)