ข้ามไปเนื้อหา

ป่าว

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ปาว

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากข้อผิดพลาด Lua ใน มอดูล:etymology_languages/data บรรทัดที่ 4233: attempt to call field '?' (a nil value), จากจีนยุคกลาง (MC pawH); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨸ᩵ᩣ᩠ᩅ (ป่าว), ลาว ປ່າວ (ป่าว), ไทลื้อ ᦔᦱᧁᧈ (ป่าว), ไทดำ ꪜ꪿ꪱꪫ (ป่าว), ไทใหญ่ ပၢဝ်ႇ (ป่าว), ไทใต้คง ᥙᥣᥝᥱ (ป่าว), พ่าเก ပွ် (เปา), อาหม 𑜆𑜨𑜧 (ปอ̂ว์), จ้วง bauq

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ป่าว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbpàao
ราชบัณฑิตยสภาpao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/paːw˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

[แก้ไข]

ป่าว (คำอาการนาม การป่าว)

  1. บอกให้รู้ทั่วกัน

ภาษาคำเมือง

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

ป่าว (คำอาการนาม ก๋ารป่าว หรือ ก๋านป่าว)

  1. เชิญ