ผ้อ
ภาษาแสก
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *boːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย พ่อ, ภาษาคำเมือง ᨻᩬᩴ᩵ (พอํ่), ภาษาปักษ์ใต้ ผอ, ภาษาลาว ພໍ່ (พํ่), ภาษาไทลื้อ ᦗᦸᧈ (พ่อ̂), ภาษาไทใหญ่ ပေႃႈ (ป้อ̂), ภาษาอ่ายตน ပေႃ (ปอ̂), ภาษาอาหม 𑜆𑜦𑜡 (ปอ̂) หรือ 𑜆𑜨𑜦𑜡 (ปฺวอ̂), ภาษาจ้วง boh, ภาษาปู้อี boh
คำนาม
[แก้ไข]ผ้อ