ပေႃႈ
ภาษาไทใหญ่[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *boːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย พ่อ, ภาษาคำเมือง ᨻᩬᩴ᩵ (พอํ่), ภาษาปักษ์ใต้ ผอ, ภาษาลาว ພໍ່ (พํ่), ภาษาไทลื้อ ᦗᦸᧈ (พ่อ̂), ภาษาอ่ายตน ပေႃ (ปอ̂), ภาษาอาหม 𑜆𑜦𑜡 (ปอ̂) หรือ 𑜆𑜨𑜦𑜡 (ปฺวอ̂), ภาษาจ้วง boh, ภาษาปู้อี boh, ภาษาแสก ผ้อ
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /pɔː˧˧˨/
- คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): /ป̄อ/
- สัมผัส: -ɔː
คำนาม[แก้ไข]
ပေႃႈ • (ป้อ̂)
คำพ้องความ[แก้ไข]
- ဢူႈ (อู้)