boh

ภาษาจ้วง

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *boːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับไทย พ่อ, คำเมือง ᨻᩬᩴ᩵ (พอํ่), ปักษ์ใต้ ผอ, ลาว ພໍ່ (พํ่), ไทลื้อ ᦗᦸᧈ (พ่อ̂), ไทใหญ่ ပေႃႈ (ป้อ̂), อ่ายตน ပေႃ (ปอ̂), อาหม 𑜆𑜦𑜡 (ปอ̂) หรือ 𑜆𑜨𑜦𑜡 (ปฺวอ̂), ปู้อี boh, แสก ผ้อ

การออกเสียง

(จ้วงมาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /po˧/

• เลขวรรณยุกต์: bo⁶
• การแบ่งพยางค์: boh
• คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): โป^{สามัญ}

คำนาม

boh (อักขรวิธีปี 1957–1982 boƅหมวดหมู่:หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาจ้วงหมวดหมู่:หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาจ้วง/l)

1. พ่อ

ภาษาปู้อี

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *boːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับไทย พ่อ, คำเมือง ᨻᩬᩴ᩵ (พอํ่), ปักษ์ใต้ ผอ, ลาว ພໍ່ (พํ่), ไทลื้อ ᦗᦸᧈ (พ่อ̂), ไทใหญ่ ပေႃႈ (ป้อ̂), อ่ายตน ပေႃ (ปอ̂), อาหม 𑜆𑜦𑜡 (ปอ̂) หรือ 𑜆𑜨𑜦𑜡 (ปฺวอ̂), จ้วง boh, แสก ผ้อ

คำนาม

boh

1. พ่อ