ฝรั่ง

ภาษาไทย

ฝรั่ง (คน)

ฝรั่ง (ผลไม้)

รากศัพท์

ยืมโดยกึ่งเรียนรู้จากเปอร์เซียคลาสสิก فرنگ (ฟะรังกฺ) หรือ فرنگی (ฟะรังกฺี, “ชาวฝรั่งเศส; ชาวยุโรป; ชาวคริสต์”), จากภาษาฝรั่งเศสเก่า franc (“ชาวฟรังก์”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร បារាំង (บาราํง), ภาษาพม่า ဘရင်ဂျီ (ภรง์คฺยี), ภาษาจีน 佛朗機／佛朗机

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ฝะ-หฺรั่ง	ฟะ-หฺรั่ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	fà-ràng	fá-ràng
	ราชบัณฑิตยสภา	fa-rang	fa-rang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/fa˨˩.raŋ˨˩/(สัมผัส)	/fa˦˥.raŋ˨˩/(สัมผัส)
ไฟล์เสียง

คำนาม

ฝรั่ง

1. ชนชาติผิวขาว, ชาวตะวันตก
2. ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า ฝรั่ง

   ฝรั่งควง

   ฝรั่งกลาย

   ฝรั่งจรกา

3. ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กถึงขนาดกลางชนิด Psidium guajava L. ในวงศ์ Myrtaceae ผลกินได้ มีหลายพันธุ์ (เคยถูกเรียกว่าเป็น "ลูกฝรั่ง" ดูคำคุณศัพท์)

   ฝรั่งขี้นก

คำคุณศัพท์

ฝรั่ง

1. คำประกอบชื่อสิ่งของบางอย่างที่มาจากต่างประเทศ ซึ่งมีลักษณะคล้ายของไทย (หลายคำได้กลายเป็นคำประสม)

   ขนมฝรั่ง

   ละมุดฝรั่ง

   มันฝรั่ง

   ตะขบฝรั่ง

   ผักบุ้งฝรั่ง

   แตรฝรั่ง

คำสืบทอด

• → อังกฤษ: farang (“ชาวตะวันตกที่มาไทย”)
• → ลาว: ຝະລັ່ງ (ฝะลั่ง), ຝະຫຼັ່ງ (ฝะหลั่ง)
• → ม้งขาว: huablab