ฟะ
ภาษามอญแบบไทย
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]แผลงมาจาก စ (จ, “กิน”)[1]; เทียบภาษามอญสมัยทวาราวดี *caaʔ “กิน” และ *cwaaʔ “เนื้อ”[2][3]
การออกเสียง
[แก้ไข]- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /faʔ/
คำนาม
[แก้ไข]ฟะ
อ้างอิง
[แก้ไข]- ↑ Bauer, Christian Hartmut Richard (1982) Morphology and Syntax of Spoken Mon[1], SOAS, University of London, archived from the original on 2022-11-21, retrieved 2022-11-21, page 280
- ↑ Diffloth, Gérard (1984) The Dvaravati Old Mon Language and Nyah Kur (Monic language studies, vol. 1)[2], Bangkok: Chulalongkorn University Printing House, →ISBN
- ↑ Jenny, Mathias (2005) The verb system of Mon, University of Zurich, DOI:, →ISBN, page 60
- ↑ อนุสรณ์ สถานนท์, ร้อยตรี (1984) พจนานุกรม มอญ-ไทย [Mon-Thai Dictionary]; แปลไทยจาก Halliday, R. (1922) A Mon-English Dictionary, Bangkok: Siam Society (2nd ed.: Rangoon: Mon Cultural Section, Ministry of Union Culture, Govt. of the Union of Burma, 1955).
- ↑ จำปี ซื่อสัตย์ (2007[2008]) พจนานุกรมไทย-มอญ สำเนียงมอญลพบุรี [Thai-Mon (Lopburi Dialect) Dictionary] (in ไทย), ปทุมธานี: วัดจันทน์กะพ้อ