သွ
หน้าตา
ภาษามอญ
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]แผลงมาจาก စ (จ, “กิน”)[1]; เทียบภาษามอญสมัยทวาราวดี *caaʔ “กิน” และ *cwaaʔ “เนื้อ”[2][3]
การออกเสียง
[แก้ไข]- (พม่า) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /hwaʔ/, /kʰwaʔ/
เสียง: (file)
คำนาม
[แก้ไข]သွ (สฺว)
อ้างอิง
[แก้ไข]- ↑ Bauer, Christian Hartmut Richard (1982) Morphology and Syntax of Spoken Mon, SOAS, University of London, archived from the original on 2022-11-21, retrieved 2021-05-12, page 280
- ↑ Diffloth, Gérard (1984) The Dvaravati Old Mon Language and Nyah Kur (Monic language studies, vol. 1), Bangkok: Chulalongkorn University Printing House, →ISBN
- ↑ Jenny, Mathias (2005) The verb system of Mon, University of Zurich, DOI:, →ISBN, page 60
- ↑ Shorto, H.L. (1962) A Dictionary of Modern Spoken Mon, London: Oxford University Press. Searchable online at SEAlang.net.
ภาษามอญแบบไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /faʔ/
คำนาม
[แก้ไข]သွ (transliteration needed)
- รูปแบบอื่นของ ฟะ
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษามอญที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษามอญที่มีลิงก์เสียง
- คำหลักภาษามอญ
- คำนามภาษามอญ
- มอญ entries with incorrect language header
- ศัพท์ภาษามอญแบบไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษามอญแบบไทย
- คำนามภาษามอญแบบไทย
- Requests for transliteration of ภาษามอญแบบไทย terms
- มอญแบบไทย entries with incorrect language header