มกุฎ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต मकुट (มกุฏ) หรือภาษาบาลี มกุฏ
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | มะ-กุด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | má-gùt |
| ราชบัณฑิตยสภา | ma-kut | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ma˦˥.kut̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
มกุฎ
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
มกุฎ
- (ภาษาหนังสือ) สูงสุด, ชั้นสูง
- อันกอปรด้วยลักณณษการอดุลย์ สุนทรเทพมกุฎ(ม. คำหลวง ทศพร)
- เจ้าก็เกิดในมกุฎเกศกรุงสีวีราษฎร์(ม. ร่ายยาว กุมาร)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- สัมผัส:ภาษาไทย/ut̚
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่สะกดด้วย ฎ
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาหนังสือ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้