ข้ามไปเนื้อหา

มุขยประโยค

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

มุขย + ประโยค; เป็นศัพท์บัญญัติสำนักงานราชบัณฑิตยสภาของ main clause

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์มุก-ขะ-ยะ-ปฺระ-โหฺยก
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงmúk-kà-yá-bprà-yòok
ราชบัณฑิตยสภาmuk-kha-ya-pra-yok
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/muk̚˦˥.kʰa˨˩.ja˦˥.pra˨˩.joːk̚˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

[แก้ไข]

มุขยประโยค

  1. (ไวยากรณ์) ชื่อประโยคในตำราไวยากรณ์ได้แก่ ประโยคที่มีประโยคอื่นเป็นส่วนขยาย

คำพ้องความ

[แก้ไข]