วิตถาร
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี วิตฺถาร (“การแผ่ไป”); เทียบภาษาสันสกฤต विस्तार (วิสฺตาร)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | วิด-ถาน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | wít-tǎan |
ราชบัณฑิตยสภา | wit-than | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /wit̚˦˥.tʰaːn˩˩˦/(สัมผัส) |
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
วิตถาร (คำอาการนาม ความวิตถาร)
- (เลิกใช้) กว้างขวาง, มากเกินไป, พิสดาร
- นอกแบบ, นอกทาง, (เกินวิสัยปรกติ)
- (ภาษาปาก) กามวิตถาร
- พวกวิตถาร
- เฒ่าวิตถาร
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
วิตถาร (คำอาการนาม ความวิตถาร)
- นอกแบบ, นอกทาง, (เกินวิสัยปรกติ)
- พวกเด็ก ๆ ชอบเล่นวิตถาร
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- สัมผัส:ภาษาไทย/aːn
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีนัยเลิกใช้
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำกริยาวิเศษณ์ภาษาไทย