วิหค

ภาษาไทย

ยืมมาจากสันสกฤต विहग (วิหค) หรือบาลี วิหค

การแบ่งพยางค์		วิ-หก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	wí-hòk
	ราชบัณฑิตยสภา	wi-hok
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/wi˦˥.hok̚˨˩/^{(สัมผัส)}

วิหค

เขียนด้วยอักษรอื่น

วิห (“ฟ้า”) +‎ คมฺ (“ธาตุ=ไป”) +‎ กฺวิ (“ผู้”)

วิหค ช.

ตารางการผันรูปของ "วิหค" (เพศชาย)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	วิหโค	วิหคา
กรรมการก (ทุติยา)	วิหคํ	วิหเค
กรณการก (ตติยา)	วิหเคน	วิหเคหิ หรือ วิหเคภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	วิหคสฺส หรือ วิหคาย หรือ วิหคตฺถํ	วิหคานํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	วิหคสฺมา หรือ วิหคมฺหา หรือ วิหคา	วิหเคหิ หรือ วิหเคภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	วิหคสฺส	วิหคานํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	วิหคสฺมิํ หรือ วิหคมฺหิ หรือ วิหเค	วิหเคสุ
สัมโพธนการก (อาลปนะ)	วิหค	วิหคา

วิหค