สลัด

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สะ-หฺลัด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sà-làt
	ราชบัณฑิตยสภา	sa-lat
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sa˨˩.lat̚˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ยืมมาจากภาษาอังกฤษ salad (“ยำผัก”)

คำนาม

สลัด

1. ชื่อยำชนิดหนึ่งตามแบบชาวตะวันตก ประกอบด้วยผักสดหลายชนิด เช่น ผักกาดหอม หอมหัวใหญ่ มะเขือเทศ แตงกวา เป็นหลัก และอาจมีเนื้อสัตว์หรือไข่ด้วย ราดด้วยน้ำปรุงรสที่เรียกว่า น้ำสลัด สลัดมีหลายชนิด เช่น สลัดผัก สลัดเนื้อสัน สลัดแขก สลัดผลไม้

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากภาษามาเลเซีย selat (“ช่องแคบ”); มีที่มาจากช่องแคบมะละกา ซึ่งเป็นเส้นทางเดินเรือสำคัญ มีโจรชุกชุมที่คอยดักปล้นเรือสินค้า

คำนาม

สลัด

1. โจรที่ปล้นเรือในทะเล เรียกว่า โจรสลัด

รากศัพท์ 3

คำกริยา

สลัด (คำอาการนาม การสลัด)

1. ทำให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ติดอยู่ให้หลุดไปโดยวิธีสะบัด ซัด หรือกระพือ เป็นต้น

   สลัดรองเท้าให้หลุดจากเท้า

   เม่นสลัดขน

   เขาสลัดมีดสั้นไปที่คู่ต่อสู้

   ไก่สลัดขนปีก

2. โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น

   สลัดรัก

   สลัดไมตรี