หมั่นไส้
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | หฺมั่น-ไซ่ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | màn-sâi |
| ราชบัณฑิตยสภา | man-sai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /man˨˩.saj˥˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]หมั่นไส้ (คำอาการนาม การหมั่นไส้ หรือ ความหมั่นไส้)
- ชังน้ำหน้า, รู้สึกขวางหูขวางตา
- (ภาษาปาก) ชวนให้รู้สึกเอ็นดู (มักใช้แก่เด็ก)
- เด็กคนนี้อ้วนแก้มยุ้ย น่าหมั่นไส้