หมิ่นเหม่
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
หมิ่น + เหม่; ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง minq meuq (หมิ่นแหม่ว, “อยู่ที่ใกล้หักหรือล้ม”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | หฺมิ่น-เหฺม่ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mìn-mèe |
ราชบัณฑิตยสภา | min-me | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /min˨˩.meː˨˩/(สัมผัส) |
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
หมิ่นเหม่ (คำอาการนาม ความหมิ่นเหม่)