หมิ่นเหม่
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]หมิ่น + เหม่; ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง minq meuq (หมิ่นแหม่ว, “อยู่ที่ใกล้หักหรือล้ม”)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | หฺมิ่น-เหฺม่ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mìn-mèe |
| ราชบัณฑิตยสภา | min-me | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /min˨˩.meː˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยาวิเศษณ์
[แก้ไข]หมิ่นเหม่ (คำอาการนาม ความหมิ่นเหม่)