อด

ภาษาไทย

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʔɤtᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩋᩫ᩠ᨯ (อ็ด), ภาษาลาว ອົດ (อ็ด) หรือ ອຶດ (อึด), ภาษาไทใหญ่ ဢိုပ်း (อึ๊ป), ภาษาอาหม 𑜒𑜢𑜤𑜆𑜫 (อึป์); เทียบภาษาเขมร អត់ (อต̍)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		อด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	òt
	ราชบัณฑิตยสภา	ot
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔot̚˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

อด (คำอาการนาม การอด)

1. กลั้น

   เหลืออด

2. งดเว้น

   อดฝิ่น

   อดอาหาร

3. ไม่ได้, ไม่สมหวัง

   อดรับรางวัล

   อดดู

4. ไม่มีอะไรกิน

   อดอยู่ทั้งวัน

คำกริยาวิเศษณ์

อด

1. ทน

   ดำน้ำอด

รากศัพท์ 2

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ออ-ดอ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ɔɔ-dɔɔ
	ราชบัณฑิตยสภา	o-do
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔɔː˧.dɔː˧/(สัมผัส)

คำวิสามานยนาม

อด

1. อักษรย่อของ อุดรธานี