เฒ่า

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (ล้าสมัย) เถ้า

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *crawꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน เถ้า หรือ เถ่า, ภาษาลาว ເຖົ້າ (เถ็้า), ภาษาคำเมือง ᨳᩮᩢ᩶ᩣ (เถั้า), ภาษาไทลื้อ ᦏᧁᧉ (เถ้า), ภาษาไทดำ ꪹꪖ꫁ꪱ (เถ้า), ภาษาไทใหญ่ ထဝ်ႈ (ถ้ว), ภาษาอาหม 𑜌𑜧 (ถว์) หรือ 𑜌𑜨𑜧 (ถอ̂ว์), ภาษาจ้วง daeuz, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง taeuz (“โต, ใหญ่, หลวง”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เท่า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tâo
	ราชบัณฑิตยสภา	thao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tʰaw˥˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		เถ้า เท่า

คำคุณศัพท์

เฒ่า (คำอาการนาม ความเฒ่า)

1. แก่, มีอายุมาก

คำพ้องความ

ดูที่ อรรถาภิธาน:แก่

คำประสม

• แก่เพราะกินข้าว เฒ่าเพราะอยู่นาน
• แก่มะพร้าว เฒ่ามะละกอ
• เฒ่าแก่
• เฒ่าชะแรแก่ชรา
• เฒ่าหัวงู
• เสือเฒ่าจำศีล
• เสือเฒ่าเจ้าเล่ห์
• หมอเฒ่า