เหี่ยว
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʰriewᴮ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน เหี่ยว, ลาว ຫ່ຽວ (ห่ยว) หรือ ແຫ່ວ (แห่ว), คำเมือง ᩉ᩠ᨿ᩵ᩅ (หย่ว), เขิน ᩉ᩠ᨿᩴ᩵ (หยํ่), ไทลื้อ ᦵᦠᧁᧈ (เห่ว), ไทดำ ꪵꪬ꪿ꪫ (แห่ว), ไทขาว ꪵꪬꪫꫀ, ไทใหญ่ ႁဵဝ်ႇ (เห่ว), ไทใต้คง ᥞᥥᥝᥱ (เห่ว), จ้วง heuq หรือ reuq, จ้วงแบบจั่วเจียง heuq
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เหี่ยว | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | hìao |
| ราชบัณฑิตยสภา | hiao | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /hia̯w˨˩/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]เหี่ยว (คำอาการนาม ความเหี่ยว)