เหี่ยว
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰriewᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨿ᩵ᩅ (หย่ว), ภาษาลาว ຫ່ຽວ (ห่ย̂ว) หรือ ແຫ່ວ (แห่ว), ภาษาไทดำ ꪵꪬ꪿ꪫ (แห่ว), ภาษาไทขาว ꪵꪬꪫꫀ, ภาษาไทใหญ่ ႁဵဝ်ႇ (เห่ว), ภาษาจ้วง heuq หรือ reuq, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง heuq
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เหี่ยว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | hìao |
| ราชบัณฑิตยสภา | hiao | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /hia̯w˨˩/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]เหี่ยว (คำอาการนาม ความเหี่ยว)