ຜູ້ຂ້າ
ภาษาลาว[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ຜູ້ (ผู้, “ผู้”) + ຂ້າ (ข้า, “ข้า”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ผู้ข่า, ภาษาเขิน ᨹᩪ᩶ᨡ᩶ᩣ (ผู้ข้า), ภาษาไทลื้อ ᦕᦴᧉᦃᦱᧉ (ผู้ฃ้า)
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [pʰuː˧˩.kʰaː˧˩]
- (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [pʰuː˥˥˨.kʰaː˥˥˨]
- การแบ่งพยางค์: ຜູ້-ຂ້າ
- สัมผัส: -aː
คำสรรพนาม[แก้ไข]
ຜູ້ຂ້າ • (ผู้ข้า)