ແຂກ

ภาษาลาว

รากศัพท์

ยืมมาจากจีนยุคกลาง 客 (MC khaek); ร่วมเชื้อสายกับไทย แขก, ไทลื้อ ᦶᦃᧅᧈ (แฃ่ก), ไทใหญ่ ၶႅၵ်ႇ (แข่ก), อาหม 𑜁𑜢𑜀𑜫 (ขิก์), จ้วง hek

การออกเสียง

• (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [kʰɛːk̚˧˩]
• (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [kʰɛːk̚˥˥˨]
• การแบ่งพยางค์: ແຂກ
• สัมผัส: -ɛːk̚

คำนาม

ແຂກ • (แขก)

1. แขก (ผู้มาหา)
2. คนแปลกหน้า
3. คนต่างชาติ
4. คนอินเดีย
5. มุสลิม
6. (ນົກ~) แก้ว (นก) (คำลักษณนาม ໂຕ)