ဝူၼ်
ภาษาไทใหญ่
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɓɯnᴬ (“ฟ้า, สวรรค์”); ร่วมเชื้อสายกับไทย บน, คำเมือง ᨷᩫ᩠ᨶ (บ็น), ลาว ບົນ (บ็น), ไทลื้อ ᦥᦳᧃ (บุ̱น) หรือ ᦢᦳᧃ (บุน), จ้วง mbwn, ปู้อี mbenl, แสก บึ๋น
การออกเสียง
[แก้ไข]- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /won˨˦/
- เทียบเสียงภาษาไทยโดยประมาณ: หฺว๋+โ-น
- สัมผัส: -on
คำบุพบท
[แก้ไข]ဝူၼ် • (วูน)
- (ถิ่นใต้) อีกรูปหนึ่งของ မူၼ် (มูน, “บน”)