ၸီႉ
ดูเพิ่ม: စ, စို့, စု, စူ, စူး, စူၪ, စဲး, စဳ, စဴ, စ့, စ့ၩ, ၸ, ၸီ, ၸီး, ၸီႇ, ၸီႈ, ၸူး, ၸူႉ, ၸူႛ, และ ၸဲး
ภาษาไทใหญ่[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɟiːꟲ, จากภาษาจีนยุคกลาง 指 (MC tsyijX); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ชี้, ภาษาคำเมือง ᨩᩦ᩶ (ชี้), ภาษาลาว ຊີ້ (ซี้), ภาษาไทลื้อ ᦋᦲᧉ (ชี้), ภาษาไทดำ ꪋꪲ꫁ (จิ้̱), ภาษาอาหม 𑜋𑜣 (ฉี), ภาษาจ้วงแบบหนง jix
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /t͡ɕiː˦˨ˀ/
- คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): /จ้ี/
- สัมผัส: -iː