ၸူႉ
ดูเพิ่ม: စ, စို့, စု, စူ, စူး, စူၪ, စဲး, စဳ, စဴ, စ့, စ့ၩ, ၸ, ၸီ, ၸီး, ၸီႇ, ၸီႈ, ၸီႉ, ၸူး, ၸူႛ, และ ၸဲး
ภาษาไทใหญ่
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /t͡ɕuː˦˨ˀ/
- เทียบเสียงภาษาไทยโดยประมาณ: จู้
- สัมผัส: -uː
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɟuːꟲ² (“คนรัก; ผู้ล่วงประเวณี”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ชู้, ภาษาคำเมือง ᨩᩪ᩶ (ชู้), ภาษาเขิน ᨩᩪ᩶ (ชู้), ภาษาลาว ຊູ້ (ซู้), ภาษาไทลื้อ ᦋᦴᧉ (ชู้), ภาษาไทใต้คง ᥓᥧᥳ (จู๎), ภาษาอาหม 𑜋𑜥 (ฉู)
คำนาม
[แก้ไข]ၸူႉ • (จู๎)
- ชู้ (คนรัก)