ᦋᦴᧉ

ภาษาไทลื้อ

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɟuːꟲ² (“คนรัก; ผู้ล่วงประเวณี”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ชู้, ภาษาคำเมือง ᨩᩪ᩶ (ชู้), ภาษาเขิน ᨩᩪ᩶ (ชู้), ภาษาลาว ຊູ້ (ซู้), ภาษาไทใหญ่ ၸူႉ (จู๎), ภาษาไทใต้คง ᥓᥧᥳ (จู๎), ภาษาอาหม 𑜋𑜥 (ฉู)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /t͡suː˩/

คำนาม

ᦋᦴᧉ (ชู้) (อักษรไทธรรม ᨩᩪ᩶, คำลักษณนาม ᦅᦳᧃ)

1. ชู้ (คนรัก)

คำเกี่ยวข้อง

• ᦋᦴᧉᦣᧅ (ชู้ฮัก)