ၸီႇ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทใหญ่[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ciːᴮ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย จี่, ภาษาคำเมือง ᨧᩦ᩵ (จี่), ภาษาเขิน ᨧᩦ᩵ (จี่), ภาษาอีสาน จี่, ภาษาลาว ຈີ່ (จี่), ภาษาไทลื้อ ᦈᦲᧈ (จี่), ภาษาไทใต้คง ᥓᥤᥱ (จี่), ภาษาอาหม 𑜋𑜣 (ฉี), ภาษาจ้วงแบบหนง jiq

คำกริยา[แก้ไข]

ၸီႇ (จี่) (คำอาการนาม လွင်ႈၸီႇ)

  1. เผา, ย่างบนเปลวไฟ

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาพม่า စီ (จี)

คำกริยา[แก้ไข]

ၸီႇ (จี่) (คำอาการนาม လွင်ႈၸီႇ)

  1. วางเรียงเป็นแถว