ᨠᩣᩴ

ภาษาเขิน

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *kamᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย กำ, ภาษาคำเมือง ᨠᩣᩴ (กาํ), ภาษาลาว ກຳ (กำ), ภาษาไทลื้อ ᦂᧄ (กัม), ภาษาไทใหญ่ ၵမ် (กัม), ภาษาอาหม 𑜀𑜪 (กํ), ภาษาจ้วง gaem, ภาษาแสก กั๋ม

การออกเสียง

• (เชียงตุง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kam˧˨˥/

คำกริยา

ᨠᩣᩴ (กาํ) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨠᩣᩴ)

1. (สกรรม) กำ, ถือ, หยิบ
2. (สกรรม) ระวัง, ควบคุม

คำนาม

ᨠᩣᩴ (กาํ)

1. กำ

คำลักษณนาม

ᨠᩣᩴ (กาํ)

1. กำ

ภาษาคำเมือง

รูปแบบอื่น

• (ถอดอักษร) กำ
• (ถ่ายเสียง) ก๋ำ

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *kamᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย กำ, ภาษาเขิน ᨠᩣᩴ (กาํ), ภาษาลาว ກຳ (กำ), ภาษาไทลื้อ ᦂᧄ (กัม), ภาษาไทใหญ่ ၵမ် (กัม), ภาษาพ่าเก ကံ (กํ), ภาษาอาหม 𑜀𑜪 (กํ), ภาษาจ้วง gaem, ภาษาแสก กั๋ม

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kam˨˦/

คำกริยา

ᨠᩣᩴ (กาํ) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨠᩣᩴ)

1. (สกรรม) กำ, ถือ, หยิบ

คำนาม

ᨠᩣᩴ (กาํ)

1. กำ

คำลักษณนาม

ᨠᩣᩴ (กาํ)

1. กำ

ภาษาไทลื้อ

คำนาม

ᨠᩣᩴ (กาํ)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᦂᧄ (กัม) (ทุกความหมาย)

คำลักษณนาม

ᨠᩣᩴ (กาํ)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᦂᧄ (กัม)

คำกริยา

ᨠᩣᩴ (กาํ) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨠᩣᩴ)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᦂᧄ (กัม)

คำคุณศัพท์

ᨠᩣᩴ (กาํ) (คำอาการนาม ᨤ᩠ᩅᩣ᩠ᨾᨠᩣᩴ)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᦂᧄ (กัม)