blow

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาอังกฤษ[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

blow (ปัจจุบันกาลสามัญเอกพจน์บุรุษที่สาม blows, ปัจจุบันกาลพาร์ทิซิเพิล blowing, อดีตกาลสามัญ blew, อดีตกาลพาร์ทิซิเพิล blown)

  1. พัด, โชย, รำเพย
  2. สูดจมูก
  3. เป่าลม, พ่นลม, เป่า
  4. ส่งจูบ
  5. (คำสแลง) พลาดโอกาส
  6. ขาด, ไหม้, ระเบิด
  7. เป่า (เครื่องดนตรี) ให้เกิดเสียง
  8. ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย
  9. ไปจาก

คำประสม[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

blow (พหูพจน์ blows)

  1. (คำไม่เป็นทางการ) ลมแรง
  2. การเป่า
  3. การตด