เป่า

ภาษาไทย[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์		เป่า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpào
	ราชบัณฑิตยสภา	pao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/paw˨˩/^{(สัมผัส)}

เป่า (คำอาการนาม การเป่า)

พ่น ลม ออก มา ทาง ปาก
อาการ ที่ลมพุ่ง เข้ามาหรือออกไป เช่น นั้น
ตรงหน้าต่างลมเป่าดี
ทำ ให้เครื่องดนตรีหรือสิ่ง อื่น เกิด เสียง โดย ใช้ลมปาก
เป่าขลุ่ย
ทำให้สิ่งที่อยู่ใน ลำ กล้องเช่นกล้องเป่าเป็นต้น ออกจากลำกล้องโดยวิธีเป่า
เป่ายานัตถุ์

เป่าลูกดอก
(ภาษาปาก) ฆ่า คน ด้วย การ ยิง
ไปขัดผลประโยชน์เจ้าพ่อเข้า ระวังจะถูกเป่าดับ

ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 3 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ : ยูเนียนอุลตร้าไวโอเร็ต, 2554. หน้า 75.