เปา

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เป่า, เป้า, และ เป๋า

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์เปา
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbpao
ราชบัณฑิตยสภาpao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/paw˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาจีน (bāozi) หรือตัดมาจาก ซาลาเปา

คำนาม[แก้ไข]

เปา (คำลักษณนาม ใบ หรือ ลูก)

  1. (โบราณ, ภาษาปาก) ซาลาเปา
    บู๊สงเอาขนมเปามาหักออกดู ถามเจ้าของว่า ขนมนี้ทำด้วยเนื้อคนหรือสุนัข
    (ซ้องกั๋ง)

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาจีน (bāo) ซึ่งเป็นแซ่ของ เปาบุ้นจิ้น

คำนาม[แก้ไข]

เปา (คำลักษณนาม คน)

  1. (ภาษาปาก, สแลง) (ท่าน~) ตุลาการ, ผู้พิพากษา, กรรมการ, ผู้ตัดสิน
    นายกฯ เผยแผนใช้เปาเพิ่มหลังประตูปี 2018
    เปิดโฉม 9 ท่านเปาชี้ชะตายิ่งลักษณ์
    อ้างตัวเป็นท่านเปารีดเงินเหยื่อล้มคดีทั่วประเทศ

ภาษามอญแบบไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

เปา

  1. นกเขา

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

เปา

  1. มัด, รัด, พัน (ด้วยเชือกหรือผ้า)