หมู่

ดูเพิ่ม: หมี, หมู, หิม, หุม, หุ้ม, และ ห่ม

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʰmuːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩉ᩠ᨾᩪ᩵ (หมู่), ลาว ໝູ່ (หมู่), ไทลื้อ ᦖᦴᧈ (หฺมู่), ไทดำ ꪢꪴ꪿ (หฺมุ่), ไทใหญ่ မူႇ (มู่), ไทใต้คง ᥛᥧᥱ (มู่), พ่าเก မူ (มู), อาหม 𑜉𑜥 (มู), จ้วง muq, ตั่ย mú

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		หฺมู่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mùu
	ราชบัณฑิตยสภา	mu
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/muː˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

หมู่

1. กลุ่มชนิดเดียวกัน, พวกชนิดเดียวกัน (คำลักษณนาม หมู่)

   หมู่ดาว

   หมู่เมฆ

   หมู่มนุษย์

   หมู่โจร

2. กำลังพลของทหาร ตำรวจ เป็นต้น ที่มีจำนวนไม่เกิน 10 คน (คำลักษณนาม หมู่)
3. ระยะเวลา

   หมู่นี้สุขภาพไม่ค่อยดี

   หมู่นั้นไม่ว่าง

4. คอแดง, ชื่องูลายสาบชนิด Rhabdophis subminiatus ในวงศ์ Colubridae ตัวสีเขียวหรือเทา คอสีแดง ออกหากินเวลากลางวัน มีพิษอ่อน (คำลักษณนาม ตัว)

คำเกี่ยวข้อง

• ผู้บังคับหมู่, ผู้หมู่

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /muː˨˩/

คำนาม

หมู่

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩉ᩠ᨾᩪ᩵ (หมู่)

ภาษาแสก

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʰmuːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับไทย หมู, คำเมือง ᩉ᩠ᨾᩪ (หมู), ลาว ໝູ (หมู), ไทลื้อ ᦖᦴ (หฺมู), ไทดำ ꪢꪴ (หฺมุ), ไทใต้คง ᥛᥧᥴ (มู๋), ไทใหญ่ မူ (มู), อาหม 𑜉𑜥 (มู), จ้วง mou, ปู้อี mul

คำนาม

หมู่

1. หมู

ภาษาอีสาน

คำนาม

หมู่

1. หมู่, พวก
2. เพื่อน