หมี
ภาษาไทย
[แก้ไข]
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | หฺมี | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mǐi |
| ราชบัณฑิตยสภา | mi | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /miː˩˩˦/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʰmwɯjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩉ᩠ᨾᩦ (หมี), ลาว ໝີ (หมี), ไทลื้อ ᦖᦲ (หฺมี), ไทดำ ꪢꪲ (หฺมิ), ไทใหญ่ မီ (มี), ไทใต้คง ᥛᥤᥴ (มี๋), อาหม 𑜉𑜣 (มี), จ้วง mui, จ้วงแบบหนง mue, ปู้อี moil; เทียบออสโตรนีเซียนดั้งเดิม *Cumay, จีนเก่า 羋 (OC *meʔ)
คำนาม
[แก้ไข]หมี (คำลักษณนาม ตัว)
- ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในวงศ์ Ursidae ตาและใบหูกลมเล็ก ริมฝีปากยื่นแยกห่างออกจากเหงือก สามารถยืนและเดินด้วยขาหลังได้ ประสาทการดมกลิ่นดีกว่าประสาทตาและหู กินพืชและสัตว์ ในประเทศไทยมี 2 ชนิด คือ หมีควาย [Selenarctos thibetanus (G. Cuvier)] ตัวใหญ่ ขนยาวดำ ที่อกมีขนสีขาวรูปง่าม และ หมีหมาหรือหมีคน [Helarctos malayanus (Raffles)] ซึ่งตัวเล็กกว่าหมีควาย ขนสั้นดำ ที่อกมีขนสีขาวรูปคล้ายเกือกม้า
คำพ้องความ
[แก้ไข]คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]สัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนมในวงศ์ Ursidae
|
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]แผลงมาจาก หี
คำนาม
[แก้ไข]หมี
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/iː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม ตัว
- รายการที่มีกล่องคำแปล
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาเกาหลี/t+
- จีนกลาง terms with redundant transliterations
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาฝรั่งเศส/t+
- แมนจู terms with redundant transliterations
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- สแลงภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่ใช้ในบทร้อยกรอง
- ศัพท์ภาษาไทยที่เจตนาสะกดผิด
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- th:สัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนม