หมี

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		หฺมี
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mǐi
	ราชบัณฑิตยสภา	mi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/miː˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰmwɯjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨾᩦ (หมี), ภาษาลาว ໝີ (หมี), ภาษาไทลื้อ ᦖᦲ (หฺมี), ภาษาไทดำ ꪢꪲ (หฺมิ), ภาษาไทใหญ่ မီ (มี), ภาษาไทใต้คง ᥛᥤᥴ (มี๋), ภาษาอาหม 𑜉𑜣 (มี), ภาษาจ้วง mui, ภาษาจ้วงแบบหนง mue, ภาษาปู้อี moil; เทียบภาษาออสโตรนีเซียนดั้งเดิม *Cumay, ภาษาจีนเก่า 羋 (OC *meʔ)

คำนาม

หมี (คำลักษณนาม ตัว)

1. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในวงศ์ Ursidae ตาและใบหูกลมเล็ก ริมฝีปากยื่นแยกห่างออกจากเหงือก สามารถยืนและเดินด้วยขาหลังได้ ประสาทการดมกลิ่นดีกว่าประสาทตาและหู กินพืชและสัตว์ ในประเทศไทยมี 2 ชนิด คือ หมีควาย [Selenarctos thibetanus (G. Cuvier)] ตัวใหญ่ ขนยาวดำ ที่อกมีขนสีขาวรูปง่าม และ หมีหมาหรือหมีคน [Helarctos malayanus (Raffles)] ซึ่งตัวเล็กกว่าหมีควาย ขนสั้นดำ ที่อกมีขนสีขาวรูปคล้ายเกือกม้า

คำพ้องความ

• อิส, ฤกษ์

คำแปลภาษาอื่น

สัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนมในวงศ์ Ursidae

• เกาหลี: 곰 (ko) (gom)
• คำเมือง: ᩉ᩠ᨾᩦ (nod) (หมี)
• คุชราต: રીંછ (gu) (รีํฉ)
• จีน:

  จีนกลาง: 熊 (zh) (xióng)

• ดัตช์: beer (nl) ช. (เบร์)
• เดนมาร์ก: bjørn (da) ร.
• ทิเบต: དོམ (โทม)
• ไทดำ: ꪢꪲ (blt) (หฺมิ)
• ไทใหญ่: မီ (shn) (มี)
• ปัญจาบ: ਰਿੱਛ ช. (ริฉฺฉ)
• ฝรั่งเศส: ours (fr) ช., ourse (fr) ญ.
• แมนจู: ᠯᡝᡶᡠ (lefu)
• เยอรมัน: Bär (de) ช., Bärin (de) ญ.
• ละติน: ursus (la) ช., ursa ญ.
• ลักเซมเบิร์ก: Bier (lb) ช.
• ลาว: ໝີ (lo) (หมี)
• สเปน: oso (es) ช. (โอโซ), osa (es) ญ. (โอซา)
• สวีเดน: björn (sv) ร.
• อังกฤษ: bear (en) (แบร์)
• อุซเบก: ayiq (uz)
• อุยกูร์: ئېيىق‎ (ug) (เอยีก̤)
• ฮังการี: medve (hu)

รากศัพท์ 2

แผลงมาจาก หี

คำนาม

หมี

1. (ภาษาปาก, สแลง, ร้อยกรอง) อวัยวะเพศหญิง

   เห็นหมีหนูไหม เห็นหมีหนูไหม เห็นหมีหนูมั่งไหม มันตัวไม่ใหญ่ มันตัวไม่ใหญ่ ขนดำดำ

   (เพลง เห็นหมีหนูไหม)