ฤกษ์

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เริก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	rə̂ək
	ราชบัณฑิตยสภา	roek
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/rɤːk̚˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

คำนาม

ฤกษ์

1. (โหราศาสตร์) คราวหรือเวลาที่กำหนดหรือคาดว่าจะให้ผล, มักนิยมใช้ในทางดี

   ฤกษ์ดี

   ฤกษ์ร้าย

   หาฤกษ์แต่งงาน

   หาฤกษ์ยกเสาเอก

คำเกี่ยวข้อง

• ก่อฤกษ์

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต ऋक्ष (ฤกฺษ, “หมี”)

คำนาม

ฤกษ์

1. หมี
2. (ดาราศาสตร์) ดาวจระเข้ (หรือกลุ่มดาวหมีใหญ่)
3. (โหราศาสตร์) ดาวนพเคราะห์

รากศัพท์ 3

คำนาม

ฤกษ์

1. (ดาราศาสตร์) เรียกดาวที่มีลักษณะเป็นกลุ่มแก๊สทรงกลมที่สามารถแผ่รังสีออกได้รอบตัวว่า ดาวฤกษ์