หมู
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
เนื้อหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | หฺมู | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mǔu |
| ราชบัณฑิตยสภา | mu | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /muː˩˩˦/ | |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *ʰmuːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨾᩪ (หมู), ภาษาลาว ໝູ (หมู), ภาษาไทลื้อ ᦖᦴ (หฺมู), ภาษาไทดำ ꪢꪴ (หฺมุ), ภาษาไทใต้คง ᥛᥧᥴ (มู๋), ภาษาไทใหญ่ မူ (มู), ภาษาอาหม 𑜉𑜥 (มู), ภาษาจ้วง mou, ภาษาปู้อี mul, ภาษาแสก หมู่， ภาษาจ้วงใต้ mu
คำนาม[แก้ไข]
หมู (คำลักษณนาม ตัว)
- ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหลายชนิด ในวงศ์ Suidae เป็นสัตว์กีบคู่ ตัวอ้วน จมูกและปากยื่นยาว ปลายจมูกบานใช้สำหรับดุนดินหาอาหาร อาการเช่นนี้เรียกว่า ดุด ขนลำตัวแข็งอาจยาวหรือสั้น มีเขี้ยว 2 คู่ กินทั้งพืชและสัตว์ มีทั้งที่เป็นสัตว์เลี้ยงและที่เป็นสัตว์ป่า หาอาหารโดยใช้จมูกดุด
- (ภาษาปาก) บุคคลที่อาจหลอกหรือเอาชนะได้ง่าย
- นักมวยต่างประเทศคนนี้อย่าไปคิดว่าหมูนะ
คำพ้องความหมาย[แก้ไข]
- ดูที่ อรรถาภิธาน:หมู
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
ชื่อสัตว์
|
|
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
หมู (คำอาการนาม ความหมู)
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
หมู (คำอาการนาม ความหมู)
- (ภาษาปาก) ง่าย, สะดวก
- วิชาคำนวณสำหรับเขาแล้วหมูมาก
คำพ้องความหมาย[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียง IPA
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ภาษาไทย:สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ภาษาไทย:รากศัพท์จากภาษาไทดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม ตัว
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาดัตช์/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษามาเลย์/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาสเปน/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาเวียดนาม/t+
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- คำกริยาวิเศษณ์ภาษาไทย
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาไทย/l
- ภาษาไทย:สัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนม
