หมู

ภาษาไทย

การออกเสียง

พยางค์	หฺมู
สัทอักษรสากล	/muː˩˩˦/

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *ʰmuːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨾᩪ ‎(หมู), ภาษาลาว ໝູ ‎(หมู), ภาษาไทลื้อ ᦖᦴ ‎(หฺมู), ภาษาไทดำ ꪢꪴ ‎(หฺมุ), ภาษาไทใหญ่ မူ ‎(มู), ภาษาอาหม 𑜉𑜥 ‎(มู), ภาษาจ้วง mou

คำนาม

หมู (คำลักษณนาม ตัว)

1. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหลายชนิด ในวงศ์ Suidae เป็นสัตว์กีบคู่ ตัวอ้วน จมูกและปากยื่นยาว ปลายจมูกบานใช้สำหรับดุนดินหาอาหาร อาการเช่นนี้เรียกว่า ดุด ขนลำตัวแข็งอาจยาวหรือสั้น มีเขี้ยว 2 คู่ กินทั้งพืชและสัตว์ มีทั้งที่เป็นสัตว์เลี้ยงและที่เป็นสัตว์ป่า หาอาหารโดยใช้จมูกดุด
2. (ภาษาปาก) บุคคลที่อาจหลอกหรือเอาชนะได้ง่าย

   นักมวยต่างประเทศคนนี้อย่าไปคิดว่าหมูนะ

คำพ้องความหมาย

• สุกร

รากศัพท์ 2

คำคุณศัพท์

หมู (คำอาการนาม ความหมู)

1. (ภาษาปาก) ง่าย, สะดวก

   เขาเลือกทำแต่งานหมู

คำกริยาวิเศษณ์

หมู (คำอาการนาม ความหมู)

1. (ภาษาปาก) ง่าย, สะดวก

   วิชาคำนวณสำหรับเขาแล้วหมูมาก

คำพ้องความหมาย

• หมู ๆ