หมู

ภาษาไทย

การออกเสียง

พยางค์	หฺมู
สัทอักษรสากล	/muː˩˩˦/

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *ʰmuːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨾᩪ (หมู), ภาษาลาว ໝູ (หมู), ภาษาไทลื้อ ᦖᦴ (หฺมู), ภาษาไทดำ ꪢꪴ (หฺมุ), ภาษาไทใต้คง ᥛᥧᥴ (มู๋), ภาษาไทใหญ่ မူ (มู), ภาษาอาหม 𑜉𑜥 (มู), ภาษาจ้วง mou, ภาษาแสก หมู่

คำนาม

หมู (คำลักษณนาม ตัว)

1. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหลายชนิด ในวงศ์ Suidae เป็นสัตว์กีบคู่ ตัวอ้วน จมูกและปากยื่นยาว ปลายจมูกบานใช้สำหรับดุนดินหาอาหาร อาการเช่นนี้เรียกว่า ดุด ขนลำตัวแข็งอาจยาวหรือสั้น มีเขี้ยว 2 คู่ กินทั้งพืชและสัตว์ มีทั้งที่เป็นสัตว์เลี้ยงและที่เป็นสัตว์ป่า หาอาหารโดยใช้จมูกดุด
2. (ภาษาปาก) บุคคลที่อาจหลอกหรือเอาชนะได้ง่าย

   นักมวยต่างประเทศคนนี้อย่าไปคิดว่าหมูนะ

คำพ้องความหมาย

• สุกร

รากศัพท์ 2

คำคุณศัพท์

หมู (คำอาการนาม ความหมู)

1. (ภาษาปาก) ง่าย, สะดวก

   เขาเลือกทำแต่งานหมู

คำกริยาวิเศษณ์

หมู (คำอาการนาม ความหมู)

1. (ภาษาปาก) ง่าย, สะดวก

   วิชาคำนวณสำหรับเขาแล้วหมูมาก

คำพ้องความหมาย

• หมู ๆ