เกย
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | เกย | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gəəi |
ราชบัณฑิตยสภา | koei | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kɤːj˧/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
เกย
- ชื่อมาตราหรือแม่ ซึ่งเรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว ย สะกด
- เกยขนาดเล็กเคลื่อนย้ายไปได้ สำหรับเจ้านายใช้เป็นที่เสด็จขึ้นหรือลงพาหนะ
- นอกชานหรือพื้นซึ่งสูงขึ้นที่เรียกว่า เนินปราสาทหรือ โคกปราสาท เพราะการก่อสร้างนิยมสร้างบนพื้นที่ถมสูงมีสภาพเป็นนอกชาน
คำพ้องความ[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
เกย (คำอาการนาม การเกย)
- แล่นหรือเสือกขึ้นไปค้างอยู่พาดอยู่, ถูกซัดหรือลากขึ้นไปติดอยู่ค้างอยู่
- เรือเกยฝั่ง
- พาดทับเฉพาะชายหรือริม
- ปูเสื่อเกยกัน
คำประสม[แก้ไข]
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
เกย (คำอาการนาม กำเกย หรือ ความเกย)
- อีกรูปหนึ่งของ ᨣᩮᩥ᩠ᨿ (เคิย)
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɤːj
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาวิเศษณ์ภาษาคำเมือง
- คำกริยาวิเศษณ์ภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- ภาษาคำเมือง terms with redundant head parameter