กวัด
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วง gvaet (กวัด, “กระดิก, สะบัด”), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง gvaet (กวัด, “กระดิก, สะบัด”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | กฺวัด | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gwàt |
ราชบัณฑิตยสภา | kwat | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kwat̚˨˩/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
กวัด (คำอาการนาม การกวัด)
- จับด้ามวัตถุแล้วปัดไปมา, ใช้เข้าคู่กับคำ แกว่ง เป็น กวัดแกว่ง หรือ แกว่งกวัด หรือใช้เข้าคู่กับคำ ไกว เป็น กวัดไกว
ภาษาเขมรเหนือ[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
เทียบภาษาเขมร ក្រវាត់ (กฺรวาต̍)
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /kᵊwat/
คำกริยา[แก้ไข]
กวัด