ซัด

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ซัด
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsát
ราชบัณฑิตยสภาsat
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sat̚˦˥/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ซัด

  1. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Trigonella foenumgraecum L. ในวงศ์ Leguminosae เมล็ดใช้ทำยาได้ และใช้ต้มชุบผ้าให้มีกลิ่นหอม เรียกว่า ลูกซัด

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

ซัด (คำอาการนาม การซัด)

  1. สาดโดยแรง
    ซัดทราย
  2. สาดไปทั่ว ๆ
    ซัดปูนก่อนจะแต่งผิวให้เป็นมัน
  3. เหวี่ยงไปโดยแรง
    ซัดหอก
    ซัดเชือกบาศ
  4. ปล่อยลง, ทิ้งลง
    ซัดลูกบาศก์
  5. อาการที่คลื่นเหวี่ยงตัวเข้ากระทบโดยแรง
    คลื่นซัดฝั่ง
    คลื่นซัดเรือจนเรือโคลง
  6. โยนความผิดไปให้คนอื่น
    นายดำซัดนายขาวว่าเป็นคนทำผิด
  7. รำทิ้งแขนออกไปข้างหน้าหรือด้านข้าง
    ซัดแขน
  8. (โบราณ) วิถีดวงอาทิตย์จากเหนือไปใต้
    พระอาทิตย์ซัดไปซัดมา
    (ศริพจน์)
  9. (ภาษาปาก) คำค่อนว่าหมายความว่า แต่งตัวเกินพอดี
    ไปงานแค่นี้ไม่ต้องซัดชุดหรูก็ได้

รากศัพท์ 3[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

ซัด (คำอาการนาม การซัด)

  1. (ภาษาปาก) กิน
    ซัดก๋วยเตี๋ยวไป 3 ชาม
  2. (ภาษาปาก) ทำร้าย โดยการชก ตบ ตี เป็นต้น
    พูดไม่ดีระวังจะถูกซัดปาก

รากศัพท์ 4[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

ซัด (คำอาการนาม การซัด)

  1. (โบราณ) ละ, ทิ้ง, หลบหนี
    แม้นซัดพลัดหนีไปตายแห่งอื่นเปนพับทังสองข้าง ต่างคนต่างจะเอาเงินอันยังเหลืออยู่แก่กันนั้นมิได้เลย
    (สามดวง)

ภาษาเลอเวือะตะวันออก[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

เทียบภาษาไทย สาด, ภาษาคำเมือง ᩈᩣ᩠ᨯ (สาด)

การออกเสียง[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ซัด

  1. เสื่อ, สาด