ทอง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาจีนเก่า 銅 (OC *doːŋ, “ทองแดง”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ທອງ (ทอง), ภาษาเขมร ទង់ (ทง̍), ថង (ถง) และ ទង (ทง), ภาษาเวียดนาม đồng
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ทอง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tɔɔng |
ราชบัณฑิตยสภา | thong | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰɔːŋ˧/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ทอง
- ธาตุแท้ชนิดหนึ่งเนื้อแน่นมาก สีเหลืองสุกปลั่ง เป็นโลหะมีค่า, เรียกเต็มว่า ทองคำ
- เรียกสิ่งที่ทำด้วยทองเหลือง ว่า ทอง ก็มี
- กระทะทอง
- หม้อทอง
- ใช้ประกอบสิ่งต่าง ๆ บางอย่างโดยอนุโลมตามลักษณะสี เป็นชื่อเรียกเฉพาะ
- ขนมทอง
- ขนมชนิดหนึ่ง รูปวงกลม มีน้ำตาลหยอดข้างบน
- ปลาทอง
- ปลาชนิดหนึ่ง ตัวสีเหลืองหรือแดงส้ม
- (ภาษาปาก, สแลง) ขี้
คำพ้องความ[แก้ไข]
- ดูที่ อรรถาภิธาน:ทอง
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
โลหะ
|
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
ทอง
ภาษากฺ๋อง[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /tʰɔŋ/
คำนาม[แก้ไข]
ทอง
คำพ้องความ[แก้ไข]
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
ทอง
- ทองเหลืองที่ตีแผ่เป็นแผ่นบาง ลงรักแล้วปิดทองคำเปลว นิยมใช้หุ้มองค์พระเจดีย์ ป้องกันการผุกร่อน, ทองสักโก ก็ว่า
ภาษาเลอเวือะตะวันตก[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /tʰɔŋ/
คำนาม[แก้ไข]
ทอง
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
ทอง
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาจีนเก่า
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาเขมร/m
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɔːŋ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- สแลงภาษาไทย
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาดัตช์/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาเยอรมัน/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาเวียดนาม/t+
- อังกฤษ translations
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษากฺ๋องที่ยืมมาจากภาษาไทย
- ศัพท์ภาษากฺ๋องที่รับมาจากภาษาไทย
- ศัพท์ภาษากฺ๋องที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษากฺ๋อง
- คำนามภาษากฺ๋อง
- คำหลักภาษาอีสาน
- คำนามภาษาอีสาน
- ภาษาอีสาน terms with redundant head parameter
- อีสาน entries with incorrect language header
- ศัพท์ภาษาเลอเวือะตะวันตกที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาเลอเวือะตะวันตก
- คำนามภาษาเลอเวือะตะวันตก